ببینید | من بچه پایین بودم، هوندا داشتم و آدیداس

از اولشم گفتم من عاشق حرفاتم ‌
ای قاش قارا گز یاروم من ساکن چشماتم!
وابسته شدم رفتی ای مذهبین اوخلانسین!
ای وای بریز ساقی زخمش هنو جاش مونده
آهسته برو ناکس این خاطره هات مونده
من بچه پایین بودم، هوندا داشتم و آدیداس ...

این بندهای آغازین تازه‌ترین ساخته امیر اصلانی است که در کنار آهنگهای آبراهام با عنوان عمومی «بچه پایین » منتشر و چند میلیون بار توسط جوانان شنیده شد است. دهها دابسمش روی برخی بندهای آن ساخته‌‌اند و بچه پایین۱، بچه پایین۲، بچه پایین۵ و ... در میان پر جستجوترین عبارتهای گوگل فارسی نشسته است.

این موزیکها دوزبانه، ترکیبی از فارسی و ترکی مرسوم در حاشیه تهران است. محتوای آن «واسوخت» و بیانگر حس حسرت و طغیان نسلی است که به اصطلاح خودشان مثل پیکان خسته هستند و با وجود جوانی اتاقشان اوراق شده است. تقلید لهجه حاشیه نشسینان تهران و تاکید برآن بی شباهت به برخی مداحیهای رواج یافته در سالهای اخیر نیست.

این سبک زندگی که در سریالها و فیلمهای سینمایی سالهای اخیر مثل یاغی و شنای پروانه و... و نیز داستانهای متعددی از داستان نویسان معاصر مثل آثار مهدی افروزمنش دیده می‌شود به سرعت در حال گسترش است. جوانانی که به دلیل شکافهای مختلف اجتماعی، اقتصادی و... امروز ایران، خود را در رقابتی نابرابر با طبقات بیشتر بهره‌مند جامعه می‌بیند. ارزشها و داشته‌های آنها را به باد تمسخر می‌گیرد و حکایت خود را با فریادهای سوزناک و نعره‌های کر کننده روایت می‌کنند.